STG44

 StG44 (Sturmgewehr 44) to niemiecki karabinek automatyczny skonstruowany przez Hugo Schmeissera,

, jest to pierwsza broń tego typu produkowana na dużą skalę. Należy jednak zaznaczyć że nie była to pierwsza produkowana seryjnie broń zasilana nabojem pośrednim, znacznie wcześniej rozpoczęto produkcję amerykańskiego karabinka samopowtarzalnego M1 Carbine. Niemiecki karabinek wprowadzono do uzbrojenia w 1943r jako MP43/1 (Maschinepistole 43/1), później oznaczenie zmieniano na MP43, MP44 oraz ostatecznie na StG44. Nazwa Sturmgewehr jest podobno autorstwa Adolfa Hitlera. Broń działa na zasadzie odprowadzania gazów prochowych z przewodu lufy. Niektórzy twierdzą że StG44 jest pierwowzorem karabinka AK (AK-47), ale nie jest to prawda. Otóż w karabinku niemieckim zastosowano ryglowanie za pomocą przekoszenia zamka w płaszczyźnie pionowej, natomiast w radzieckim ryglowanie za pomocą obrotu zamka. Znaczne różnice pomiędzy StG44 a AK dotyczą również sposobu rozkładania broni, suwadła, umieszczenia sprężyny powrotnej, gniazda magazynka, przełącznika rodzaju ognia, zatrzasku magazynka i układu gazowego. Sturmgewehr 44 zasilany jest nabojem 7,92x33mm (7,92mm Kurz), zasilanie odbywa się z dwurzędowych magazynków łukowych o pojemności 30 naboi. Z karabinka można wystrzeliwać granaty nasadkowe. Broń posiada komorę gazową z regulatorem. Zastosowano kolbę stałą drewnianą, w kolbie znajduje się część sprężyny powrotnej oraz miejsce na przybory do czyszczenia broni. Mechanizm spustowy z przełącznikiem rodzaju ognia umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym i ciągłym. Skrzydełko przełącznika rodzaju ognia znajduje się nad chwytem pistoletowym po obu stronach broni, skrzydełko bezpiecznika znajduje się z lewej strony karabinka. Zastosowano przyrządy celownicze składające się z muszki i celownika sektorowego z nastawami do 800m. Niektóre egzemplarze pierwszych serii produkcyjnych przystosowane były do montażu celownika optycznego ZF-41, spotykano również karabinki przystosowane do zamontowania lunety ZF-4 lub celownika noktowizyjnego Zielgerat 1229 Vampir należącego do noktowizorów generacji 0. Karabinki wyposażone w celownik noktowizyjny posiadały stożkowy tłumik płomieni. Pod koniec wojny powstał prototyp następcy StG44, był to StG45(M). Broń w założeniach miała być prostsza i łatwiejsza w produkcji, nie rozpoczęto jednak produkcji seryjnej. StG44 był bardzo dobrą bronią, jednak nie idealną. Główna wada tej konstrukcji to zbyt duża masa.

Poszczególne elementy STG 44